12
Yorum
6
Beğeni
0,0
Puan
2818
Okunma
Başka bir şehir gibiydi uykularım
Gözlerimi güne her açışımda
Nerdeyim korkusu ile
Kirpiklerim birbirine sığınırdı…
Uyanık düşlerimle
Bilmediğim yağmurlarla ıslanırken
Benim olduğuna inandığım
Her şeyden yoksunken
Ben
Üzülmüyordum yetimliğime
Hep öyle değimiydim anne!
Dört bir yanım ayak izi doluyken
Kendi içimde yolumu kaybeden ben
İki yanağımı avuçlarının arasına alan
Zamanlarda
Hiç yoktum aslında…
Hani ben
Çığlık çığlığa sek sek oynayan
Çocuk değil de
Saklambaç oynarken saklanan
Ve oradan asla çıkamayan
Ben’im...
Leyla Usta
Cevap Yaz