Ay Vakti Dondu..!
Kızkule’sinin çağların alnına vuran hazin sesinden
Sahillerin tokatlayan, kaldırımların bataklayan esinden Sokakların seni çağıran izinden Ay vakti bende donarak Kör karanlığa kapanmıştım Karanlığın adımları sırdaş oldu Zihnimin adası çalkalanarak seni taşlıyordu Yüreğime biriken acısı kanlanarak taşıyordu Sevda sessizliği her yanımda akrepli Gönderdin hazin yaprakların kuruluğuna Toprağın rengini gözlerime sürdün Hayallerimi parçalayarak kabusa düştün Anıların tabağını kırarak rüyalarımı yıktın Ufukların portresini ellerinle kırdın Özkan Karaca |