Bağrımdaki delik keder yırtığı
Her of çekişimde aralar beni;
Gönül heybemdeki sevda artığı
Değdikçe sineme yaralar beni.

Geçtiğim her mevsim zemheri, ayaz
El açıp dergahta eylesem niyâz
Bilmem ki yazılan olur mu beyaz
Bahtım günden güne karalar beni.

Hâlimi kimseye edemem beyan
Kullara gizlidir, Allah’a ayan
Haykırsam âleme olmaz ki duyan
Suküta erdirmez nârâlar beni.

Duygularım yaslı huzurdan yana
Bir enkaz yığını can denen bina
Çile yoldaş olmuş, dertler âşina
Ne yapsam bulmuyor çareler beni.

Kalmadı ümidin kalkma mecâli
Hayalim dağınık perişan hâli
Verdiğim her nefes ecel misali
Her soluk, kemirir fareler beni.

Gövdeme yük olan başa alıştım
Gözümde çağlayan yaşa alıştım
Düşmanın attığı taşa alıştım
Dostların gülüşü pareler beni.

Bir sıcak bakışa oldum aldanan
Can kurban dediğim olmadı cânân
Öyle bir ateş ki sinemde yanan
Girsem de, soğutmaz dereler beni.

Gülemem yüreğim kahır dolmuşken
Fidanım kurumuş, gülüm solmuşken
Sılamın dört yanı gurbet olmuşken
Hangi gurbet ister, nereler; beni.

Sallanır dünyada direğim artık
Sanmam ki kimseye gereğim artık
Gerçek dostu özler yüreğim artık
Sıkmaya başladı buralar beni.







15 ARALIK 2011