BİR SEN KALDIN
Silahlarımı bıraktığı mı söyledim mi sana.
Devrim marşlarını unuttuğu mu. Bir çuval gibi yığıldığı mı yere. Üç kuruşa mahkum bırakıldığı mı... Muhanetin kapısı yamandır derlerdi de, inanmazdım sevgili... Allah diyerek nice koşanların, Ceplerindeki Tanrılarına dokunduğum da, Ne yumruklar yediği mi. Söyledim mi sana.... Yıllardır büyüttüğüm içimdeki sevgiliyi vurdular. Yaşamıyor gibi yaşadığı mı, Sevgisiz,sevgilisiz kaldığı mı, Bütün sevdalara küstüğü mü, Ölümcül ihanetlerin tuzağından, Nasıl da kaçıp kurtulduğu mu, Söyledim mi sana.... Kendimi vurdum dağlara... Ey sevgili... Çöllerde seraplarla avundum. Sahte tanrılarla konuştum. Çiçeklerle buluştum. Öptüm ceylanların gözlerinden. Secdeye varmış gibi duran, Çakalların üzerinden atladım da geçtim. Solucanları gökte, Kuşları yerde sürünürken gördüm... Ah! ... Sevgili Seni nasıl bulduğu mu, Söyledim mi sana.... İşte geldim huzuruna... Ey sevgili... Bütün yollar sana çıktı da geldim. Bütün kapılar üzerime kapandı da geldim. Nice pınarlardan geçtim de. Nasip olmadı bir damla su. Kurumayan gül kalmadı ateşimden... Karşı duracak bir sen kaldın, Bir de ben... Bundan sonrası ölümdür ancak. Olacaksa eğer, bu senin ellerinden. Mehmet Dalkanat |
Selâm ve saygılarımla..