Kalk Yatağından Yüreğime Yat
Soğuk artık bu şehir
kışlıklarını giyiniyor üzerine gidişinin ardından o da üşümüş belli karla karışık elbiseleri hep üstünde ve biz biz de üşüyoruz yakılan sobaların, sigaraların yanan canların, cananların haddi hesabı yok.. ayrılıyoruz ve artık ayrı yatıyoruz yataklarımız ıssız banklar soğukluğunda.. üşüyorsun kalk yatağından yüreğime yat.. orası hâlâ sıcacık hâlâ senin için yanan bir fırın taze ekmek kokusu avuçlarımda.. bir parça da aşk koparılmış bayatlamadan yanmış, pişmiş yüreğimde.. Gittiğin heryer soğuk gittiğin heryer de üşütür seni bensizlik bakışlarınla gözlerimi ısıtan ısıttıkça da ısınan gözlerin gözbebeklerin uyurken soğuktan ölebilir gözyaşların gözlerinde buzullar oluşturabilir kimbilir artık ayrıldık artık ayrı yatıyoruz yataklarımız ıssız banklar soğukluğunda.. üşüyorsun kalk yatağından yüreğime yat orası hâlâ sıcacık yetmezse de aşkımı örtersin üstüne ısınırsın ve kalırsın orada ister bir günlük istersen de ömürlük olsun.. Ahmet Kastancı. |