AÇTIĞIM PARANTEZLERİ BİR BİR KAPATIYORUM
Arkamda bırakıyorum
bu kenti ve ışıklarını neyim varsa kalsın burada, kalsın her ne varsa kalemdeki hisarlar bir bir yıkılırken bungun bulutların gözyaşı mı vurur odamın camına canıma bir şeyler mi saplanır, kanım dökülürken zamanın avuçlarına. Bu kentte; tütsülenmiş ölüler gezer küflü ehramlar önünde nereye başımı çevirsem, ölüler ölüler küflü ehramlar önünde. Ben açtığım bütün parantezleri bir bir kapatıyorum şimdi, nihayetsiz boşluğunda boğulmamak için isyanın kalemi ve kitabı elimden bırakmıyorum usulca bırakıyorum içimdeki zehri rüzgara birdenbire karşıma gelen sefer öncesi mavi atlar görürken düşlerimde iç savaşlardan sonra, kan ter içindeyken ruhum yavaşça kentin ışıklarını arkamda bırakıyorum. Karada gemiler yapan adam nerdesin ? Ahmet Selim GÜL |