Provabazen ıslak yastığımı kuruturum gecenin nefesiyle uykunun zamanı geldiğinde yüzünü çıkartmalı dolabına asmalı ıslak sabahlarını kuru toprağına değecek adımlar ç/almalı göğsünden umut terinden düşmeli nemli gülüşleri sandığından çıkartıp yerleştiriyorum nefsim aklına düşen ihtimâllerle doldurur kendini sönmüşlüğün ışığı yanar semâda belki karanlık da ağarır durduğu yerde mehtap düşmeden eteğine iki dakikada pencere önü hayaller kurarım yine cebinde türküler büyüten avucunda güneşi ısıtan çocuklar çağırırım gönül bahçeme odamın soğuk kıyılarına yanaşan uslu bir dalga bense koynuna atılmış bir kulaç karşımda dumanın gölgesine karışan ayak izleri saçlarını okşuyorum hem de daha önce hiç görmediğim bir rüyanın davetinde dalıyorum gözlerine kanadına çarptığım her şiirde olduğu gibi alıyorum bundan da nasîbimi dudağımda çıplak kelimeler kalemimde sessiz harflerle sana sesleniyorum buyur ! yüreğim yüreğinde seni yazmalı seni tanımalı her kişi daha ve bir daha ömür yok denecek kadar az kalmıştı yarına! saklandığı cümle aralarından düşer noktası olmayan virgüller şimdi prova zamanı . . . ! 10/12/2011 02 50 eMİNE |
Çok güzeldi, kutlarım
sevgilerle