ÖLÜMÜNE SEVDA
Doruğunda bir kar çiçeği
Sevgiyle donmuş toprağından Uzatır burnunu gün ışığına... Buruk sevdadır gönlünde... Çan çiçekli, gelin duvaklı, Yüreğinde katmer, katmer sevda saklı... Düşlerinde tipi, boran, kar, Üzerinde soğuk beyaz yorgan var. Altında sımsıcak bir hayal kurar... Yamaçlarında koşar yılkı atları, Artar merakı yiter umutları, Güneşe doğru çırpınır kalbi. Sanırsın yalnız, sanırsın suçlu. Ancak, Karı delecek kadar güçlü... Duygulu narin teni, Kar sarar, sevda sarar bedenini... Dinler mi coşan gönül? Mağrur bir edayla, Üstünü örten kardan kaldırır başını, Bakar gökyüzüne hasretle... Hüzünle gülümser güneşi görünce. Mutluluğun zirvesinde, Masum ışınlar değerken tenine, Bahar yıkar yüzünü. Son nefesini verir güneş uğruna... Güzelliği kadar kısadır ömrü, Hazin bir öyküyle küllenir arzuları, Savrulur bedeni, Biter umut, düşer karlara... Ölümüne bir sevdanın, Cesur aşığı… Sevginin bedelini canıyla öder. Kardelen der ki; ’ Aşk yürek ve cesaret ister ’ |