Kalabalık Ağlayalım
Omzun,
vücudundaki küçük dağlar yalnızlığın doğduğu güneş belki de orası gözyaşlarımla oluşan kaygan bir zemin ve kirpiklerimi öpen tişörtünün pembe masumluğu.. omzum, vücudumdaki en korunaklı yerim başını omzuma koyduğunda gözyaşlarını gözyaşlarıma çeken bir kuyu haykırışlarını kesen bir susturucu aynı zamanda da dudağından öpen yanağım orası.. omuzların gölgesinde beraber ağlamak güzel sen bilirmisin nasıl desem kulağına fısıldasam ama sadece sen duysan; - ben hep tek başıma yalnız ağlamıştım ama şimdi.. neyse, hadi seninle beraber bir daha kalabalık ağlayalım.. Ahmet Kastancı. |