hezeyanlardan çıkmışım
adımı sorma
ben anlamsız yaşamışım
diken diken yaramın
üstüne tuz bastırmışım
yanmışım külüme su dökme

ay yüzlü leylamdın yarım kaldın
bitirilmemiş öykümdün ben yandım
gül hiç değmediki tenine
sen gül tenli olaydın
şimdi dikeninle yaramı deşme

hangi imgeyi sana çevirsem bükülür
daralır aşk denen çerçevesiz pencere
sevdan bu kadarmı kırıktı
ey serseri acuze
dokunmadan tenine döküldü yere
gayrı bundan öte ele güne gülme

ecelin bitiremediği bir senmi kalacaksın
ben yandım sen külsüzmü olacaksın
ey gözleri aşkı teneşirlemiş kadın
menzilinde topallayan yaralı ceylanım
mavzerin önüne düşsede başım biçme

mezar eştirmişim sen gittikten sonra
yaprağa küsmüşüm dalıma yel değdikten sonra
sevdamız yaprağın ve rüzgarın insafında
gayrı ben göçtükten sonra gelme