NADİDEM
Meramımı diyemem dil ağızda dolanır
Sır dünyamın perisi Firdevs’in has kadını Sinemdeki ovalar gözyaşıyla sulanır Özlemin zehr ederken yaşamanın tadını Depreştikçe sinemde hasret adlı bu yara Gözlerimden dökülür inciler sıra sıra Sağa sola bakınma sen seni bende ara Sol göğsümün altında göreceksin adını Bir başıma yüklenip gurbetteki eyvahı Misinayla çekerim vuslat denen sabahı Son mevsime can veren umudun padişahı Hangi yürek dayanır yaşamaya yadını Ne hayalsin ne de düş, gerçeğin ta kendisi Mahşerden öteye dek dergâhımın bengisi Gönül aşkına köle sen onun efendisi Yetti gayrı duy da gel Derviş’in feryadını Gelip de gör nadidem ömrümün son badını Şemsettin DERVİŞOĞLU |