Mesut
iki güvercin biri
kendini gömer ya da kanatlarıyla kafasını saklar boynuma aslını astığım yüzün düşümün içinde kimsenin bilmediği bir hayattan geliyorum uyuşmuş bir arzunun yarı açık ucundan gecenin aralığından geçir beni akşamdan aşkın olsun gece geceden aşkın olsun sabah günler oyunbaz olsun istekle yanan sesim duyulmasın bana mesutu ver şarap asmalardan yatağıma dökülsün sözcüklerim iplere asılsın yokluğundan geliyorum sarıları bırakıp geldim kırmızılarla gördüm mor bir adam ve bir kadın el bombasının içinde kanatları kırık güvercinler yerde yatıyor kanamayalım sezmiyor başımız kendini rengin özesmi |