Kesik Kesik
Emine! Emine! kurukafa çağırıyor
Emine ses vermiyor Bir bahçe çiçeğiydin Acı bir şaşkınlıktın Gücenikliktin Aklında o soğuk gece soğuk duygular Sonuçsuz ilk verişin-sevişin Hava keskin yol uzun kulağında sesim Çekiliyor toprak ağlamış Doğumlar, ölümler tedirgin uykulardan Gizlendin boğdun duygularını Basit yerini gördün Bir pencere açıldı -yanlış şeyler için- Gölgeler rüzgarla değişiyor Su siyah durgun çocuk dalgın Akşam geceye kavuşuyor Soluyor yavaşça siliniyor emine Emine seviyor kurukafayı Rengin Özesmi |