1-Heba olduğumu sakladın benden

Öpünce alnımın ortasından ilk okul öğretmenim

koştum sana

"başıma ne geldi" dedim

"başıma ne?"



mahallemizden tüpçüler geçerdi

"aygaz" derdi bir hoparlör; elinde demirle vururdu bir adam tüplere

Beni senden ayırdıkları bir sınıfta, bilmezdin nasıl ağlayasım geldiğini...

takılırdım kamyonun arkasına



Bir gün yılların arkasına böyle takılacağımı söylemezdin bana

Söylemezdin çünkü sen de küçüktün

Kokunda hala annenin kokusu...



Annen:

gözlerine rahmini kustu, çeyiz diye kandın.

Sen öldün; öptün alnına koydun cesedini büyük bir saygıyla

Saygı:ağızlara dikilmiş en büyük kilit: anladın ki yıllar gardiyanlarla geçmiş!



2-Alnım:

vermedim alnımı bir daha

anladım: öpmek: öldürmekmiş; kendine benzetmekmiş.

vermedim dudaklarımı kimseye

alışmadım kimsenin tenine



tanıdığım tek koku: babam!

Ki onun yerine kitapları koydum

Kovulmuş sûreler ve ovulmuş topuklar uğruna

Şimdi her tarafım Tarlabaşı

Kentler dönüşüyor ben cehenneme giriyorum!

soruyorum: "Kardeşlerim nerede?"



3-Tarak

bir tarak verirdin elime içi su dolu bir tabakla

suya batırdığım tarakla saçlarını tarardım.

sen düzen demektin; sen herşeyin yerli yeri...

ay ışığında saçlarını taradığım balkonlar kime kiraya veriliyor şimdi.

Artık her yer doğal gaz.

Bankamatik ve taksitlendirilmiş faturalar...



Yıllar geçti

Sen ge(n)çtin

Ben artık genç değilim

Ki tüpleri kamyonla satmıyorlar artık!

O çın çını sesler ve kamyonun arkasına takılan çocuk

Biliyor musun şimdi elleri nerede?



Bir gün kızı eve geç gelse çılgına dönen babaların yaşadığı şehirlerde

annesiz bir apartman köşesinde uyuyan evsizlerin

yanına sığınmış, kulağı belediyeden mandallı sokak köpeklerinin ıslak burunlarını öperken

ellerim işte o kuytuların ellerinde.



sen bilme ama sakın bunları

annene söyle onlar da bilmesin.



4-Ellerim:

"ellerim" diyordum:sımsıkı

halâ "Deli Mahmut" durağında inecek var.

Uğur Mumcu’yu öldürdükleri günün ertesi

Solcular geçiyor Çavuşlu’da evimizin önünden: "Kahrolsun şeriat" diye bağırıyorlar!

Babama bakıyorum. "Yazık" diyor hep. "Yazık! "



Şimdi dindârların iktidarından geçiyorum

"Kahrolsun sol" diyorlar

Yazık diyorum, yüzüme bakmıyor artık babam

unutuyor geçmişi!



Babaların unuttuğu geçmişlerle oğulları hesaplaşıyor

Olan oğullara oluyor

Olan kızlarıyla oluyor!



Şimdi mahrumiyetten soruyorlar bana

Diyorum ki: "Mahrum kalın, mahrumiyet masum kılar insanı!"

Mahrum-İhram-Haram...



Haram yerlere kuruyorum çadırımı.

Haramîlerin parsellediği sevaplardan alacağım yok.

kendimden vazgeçmediğim için sevdiğimden vazgeçtiğimi fısıldıyorlar kulağıma

rüyalarımda seni gördüğümü

yüzünü ellerimin arasına aldığımı

uzun uzun sarıldığımı söylemiyorum.



5-Beni Unut

Beni unut diye nasıl dua ediyorum bir bilsen.

Bir fahişenin ümitle beklediği gelecek ve bir azizin güvenle yaslandığı bir geçmiş diliyorum sana

Ben o fahişenin geçmişine ve bir Aziz’in muallak geleceğine sarmalandım.

Beni unut diye nasıl dua ediyorum bir bilsen.



Git o kayısı dallarıyla süpür beni mazgallara

değil sen, şehir kurtulsun benden

değil şehrin, ülken de...

sonra sesim bir yılan gibi:

sokulacak şehre biliyorum,

yılan demek: kötülüktür

ama ben kötülüğe değil merhamete sokulacağım

avucundan süt içmek için sana geldiğim gün

beni süpürecekler, bilmeden!



Şimdi Yusuf’un harabesine girip çıkıyorum.

Yusuf’un polislerin kırdığı kolundan öpüyorum.

"Yusuf" diyorum hep

"Beni affet!"



Ülkem yok Yusuf

Annem yok

En son bir bebeğin başından öptüm.



Annesi "iş bul bana, yoksa..." dedi

"Yoksa...?" dedim.



"Yok" işte Yusuf!



6-Allah’sızlar

Bu Allah’sızların gecelerinin ışıkları

Bu garibanların mahallesindeki çocukların gözlerinden çalınmıştır!

Güneş ise onların plazalarından vurmuyor mahallemize



Bu Allah’sızların kahkahaları

Senin benim komşularımızın yüzünden çalınmıştır!

Bizler mağduruz ama masum değiliz

Ve yalnızca onlar zalim değil.

Şimdi bu "hepimizden" çıkabilmek için bir ip arıyorum Yusuf

Sadece kendimi kurtarmak için değil

Sizi de çekebilmek için ar ağacına



7-Sana Gelince

Yüzümdeki hüznü eteğine siliyorum.

İsa bir mendile yüzünü silip göndermiş bir havarisiyle.

Senin eteğin ve ellerin o mendil olsun

...Yüzün ise bakmaya kıyamadığım bir ay/na...



Aziz Yoldaş

Ey kalbimin kardeşi

Ben İsa’nın kaderini giydim

Saçlarını yaralarıma basacak kadar uzun yaşayamam.



Ama sen uzat saçlarını olur mu?...

Yolunu kaybedenlerin gözlerine uçuşsun saç tellerin

her saç telin bir kendini buluşun müjdesi olsun kaybedenlere



o kadar uzat ki saçlarını bu hebâ kuyularına

pişmanlık kuyularında kahrolan herkese bir umut olsun

o kadar uzat ki saçlarını bu hebâ uykularına

güneşi unutan tüm çığlıklar ışığını bulsun!



Kayıpkentli
11.kasım.2011
05:48
Kıztaşı
İstanbul