Tapınaklar Oyarım Bir BakışınaŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Düşlerin mızrabıyla vurulunca gönlümüzün kapısı bir sevgilinin uzaklardaki nefesine tutunur sesimiz ve aşk olur akar, sessiz sessiz. Yokluğun şakaklarına sokulan her korku kendini paralayan bir yalnızlık senfonisidir aslında, bir bekleyişin koridorlarında yudumlanır şiir, olmasa da demsiz...
Sana saklanmış varoluş derlemelerinde Bir görsen içimin yitik ve antik zehrini Dolunaydan sarkan gözlerinin demiyle Sen silsen dudağımdaki aşk köpüğünü Maviye sürgün olurdu ömür düşlerin Rüzgârın kımıltısına direnirdi bedenin. Tedirgin düşünüşlerinin buruk rahlesinde Savur içimin yüzyıllık çürük buğdaylarını Tapınaklar oyarım bir bakışına ben yar Yenilenmiş baharlar ısmarlarım cemrelere Bir yanım yaslansın gülüm ay gözlerine Suya ve toprağa ekerim seni imge imge. Sensizliğe konan bakışlarımın özlemleriyle Gülücük demetlemişsin, yüreğin hep güldür Geceyi gösterince saatler gözyaşı tek renktir Tükenen sevgilerin sermayesi hep bekleyiştir Sesin yeter örselenen yüreğime, sevda tektir Dokunuşlarının olmadığı bu yaşam, bil çiledir. Zamana dair iç çekişlerin küskün darağacında Bulutlar kavuşma mevsimlerini çağırmakta yar Sokul içime, göstersin üşümüş düşlerimi aynalar Sarmaşıklar gibi ağayım göğüne, bitsin ayrılıklar Uzan koynuma, kehanetin şifresini versin tanrılar Sana kurduğum bahçede ölmeye razıyım bu bahar. Selahattin Yetgin |