)(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-290-)(-)(-)(
*******************************************************************************
********* Benim ********* Sen gülüp oynarken bende ağladım Gelip görse idin halimi benim Ateş attın ciğerimi dağladın Yedi yerden kırdın belimi benim Ben senin derdinle bu hale geldim Neşemi yitirdim kederi buldum Yirminci asırın Mecnunu oldum Leylam terk eyledi çölümü benim Ağla Denizer’im gülme dedin sen Aksın gözyaşların silme dedin sen Sakın düğünüme gelme dedin sen Böylece bağladın yolunumu benim ****************** Muhlis Denizer ****************** 1954 yılında Sarıkamış’ın Köroğlu köyünde doğdu. Asıl adı Muhlis Deniz’dir. 12 yaşındayken ailesiyle birlikte Ankara’ya göçtü. Küçük yaşlarda ilgilenmeye başladığı aşıklık geleneği ve şiirle bu dönemden sonra daha da yoğunlaştı. 1972 yılından itibaren Aşık Reyhani’nin yanında çıraklık yapmaya başlayan Denizer aşıklık geleneğini ve bağlama çalmayı öğrendi. Askerlik dönüşü bir devlet dairesinde çalışmaya başlayan Aşık Denizer, zamanla Türkiye ve Türkiye dışında çeşitli şenlik ve yarışmalara katıldı ve giderek adını duyurdu. Şiirleri değişik gazete, dergi ve araştırmalarda yayınlanan Denizer, türkülerini yorumladığı 20’nin üzerinde albüm hazırladı -------------------------------------------------------------------------------- ..................................................................... )(-)(-)(-BUĞULU CAMLARA YAZDIM ADINI-)(((-290-)(-)(-)( Eller sevdiğiyle seranattayken Hiç tutan olmadı elimi benim Sarmadan aldılar elimden sunam Açmadan soldurdu gülümü benim Başka dilberlerle varıp tanışmam Ölsem de kahrımdan sorup danışmam Bundan gayrı sevda üzre konuşmam Öyle ki lal etti dilimi benim Her an,her dakka sesin özlerim Kendime bile bak geçmez sözlerim Uykuya hasrettir şimdi gözlerim Silen yok gözümden selimi benim Ufukta kızıllık güneş sönerken Yalnızlık duygusu omza binerken Her akşam kuş gibi eve dönerken Bekleyen olmadı yolumu benim Diyorum bazende sana n’oluyor Benimle birlikte sevdam ölüyor Nerde bir çift görsem gözüm doluyor Bu sevdalar kırdı belimi benim Suna oldun sende Tuna’da,Nil’de Bir türkü oldu adınsa dilde Hasreti kor oldu deli gönülde Her zaman kırdılar dalımı benim Lüzumsuz acı var bahar yazımda Güç takat tükendi artık dizimde Hiç vefa kalmadı dertli sazımda Koparıp attılar telimi benim Sadık Dağdeviren Aşık Lüzumsuz |
Paylaştığınız için teşekkürler
selam ile