(Radıyallahu Anh)

Keyfekeder değil bu bizi öyle ırgalar.
Peygamber soluğunu yüreğinde hissetmiş.
Çölde iman denizi okyanustan dalgalar.
Ondaki sebat, iman müşriklerde hasetmiş.

Dolunay doğmak için sancılanmış yoluna.
Bir sefere çıkmış ki çöller imrenmiş ona.
Yorulduğu anlarda melek girmiş koluna.
Yıldız olan sahabe erişmiş mutlu sona.


Gıfar civarlarından avdet edip Mekke’ye.
Tabi omuş yürekten Allah’ın habibine.
Ne mala tamah etmiş ne altına sikkeye.
Teslim olmuş gönülden her şeyin sahibine.


Bir başına müşrike inancını haykırmış.
Saldırıya uğramış inandığı uğruna.
Dirayetli tavrıyla küfrün hıncını kırmış.
Erişmiş gayretiyle imanın doruğuna.


Sade bir hayat sürmüş ne lüks ne de ihtişam.
Peygamberin yolundan bir kıl kadar sapmamış.
Bir ara mesrur idi onun teşrifiyle Şam.
Fıtratı gereğince hiç putlara tapmamış.


Saraya saltanata asla meyil etmemiş.
Muaviye’yi tenkit etmiş hiç çekinmeden.
Yolundan döndürmeye hiçbir kuvvet yetmemiş.
Hak atını sürmüş hep ömür boyu inmeden.



Mazhar olmuş resulün övgüsüne her daim.
Merhamet ve tevazu göğsünde nişan imiş.
Suffa ashabıyla bir olmuş sahabeye im.
Yalnızlık yıllar yılı yalnız ona şan imiş.


Ne vara boyun eğmiş ne yokluğa yerinmiş.
Bilinen adı onun Ebuzer-i Gıfari
Onu defnetmek için melekler gökten inmiş.
Öyle temiz ve asil öylesine de ari.
Ankara,30.11.2011 İ.K