Yığıldım Sus ArtıkSus artık Gittiğinden beri aynı odada oturuyorum Tüm tabloları kaldırdım Pencereleri siyaha boyadım Çatıya konacaklarını bildiğim için Önceden dağıttım kuş yuvalarını Sus artık Sahile inmiyorum dalgaların sesleri de gelmiyor Yıldızları çizmiyorum Cüceliliğim beni onlara ulaştırmıyor Yığıldım, Kalkamıyorum bu kalp enkazının baskısından Kapılar kapalı olsa da görüyorum Bu sefer yağmurdan önce ıslanmış kaldırımlar Kış gelmeden kendini koyu renge bürümüş denizler Ve dalgalar hırçın değil, susku sarmış kıvrımına İnan bana şarap şişesi değil umutlar Mahzeni bile varlıkla yokluk arasında İnan ki gece çıkar bulutlar Yoksa gök aldanman için hep sana mavi satar Sus demiyorum Anlattım mı bilemiyorum Önceleri sen derdin kalk Şimdi enkazın nasıl kalkacak Çöp değil bu kalp, buruşturup atılacak Sustum artık Gittiğinden beri odaları yıkıyorum Sustum artık Kuşların yuvasını bile ellerimle yapıyorum |