çağrıbakışında kuytudur aşk ve sen kavgamın doğurgan şiiri kokusu lâl bir nihavent akşamında saksıladım balkonda fesleğen gözlerini kapısı açık gecenin...gel bağımdan düşen üzümün şarabını iç nefesinle gölgele ısırgan tenimi ay düşmeden gel güneşinle yıka sabahın çamur kirini sesimde bir yankıdır yalnızlık ve ben toprağın ölümcül şairi yüreği hilâl bir fasıl akşamında sana düğümledim şu asi dilimi varlığım bir eksik yokluğun bir fazla gel... bana İstanbul’u getir bir de kiraz mevsimini Ferhad Gülsün |