Mutfaktı annem

Un çorbası kokusuydu çocukluğum

Ne zaman acıksam içten bir yavrum deyişe

Burnumda o koku özlemdi işte

Ve sen hiç merak etme

Yarım saat sonra yemeğin altını kapatırım yine


Terziydi annem

Baba gömleklerinden bozma entariler

Ne zaman çıplak hissetsem düşlerimi

Eski fotoğraflara bakar

Giyinirim fırfırlı etekliğimi

Ve herkese derim annem emekle dikti


Doktordu annem

Ağzında efsunlu dualar

Ne zaman ateşe versem suretimi

Ölçerdi dudaklarıyla sıhhatimi

Ve ben hep geç iyileşirdim

Daha fazla kalsın diye alnımda o dudaklar


Öğretmendi annem

İğne oyasıydı çocukluğum

Ne zaman batsa bir iğne elime gülerdi

Büyüyünce geçer derdi

Ya bir söz iğne olsaydı ve kalbine batsaydı

İşte o ölürken bile geçmez derdi


Tellaktı annem

Ve kafama inen bir banyo tasıydı çocukluğum

Arılık duruluk kaf dağının arkasına

Benim kızım ak pak ola

Ne zaman kendimi kirlenmiş hissetsem

Sabun kokusu olur ruhuma


Aktristi annem

Hiç rol kesmeden

Bir erkeği en kolay ağlatabilen tek kadın

Ve ne zaman televizyonda

Anne rolü yapan bir kadın görsem

Kendi anneme veririm altın portakalı hemen


Her şeydi annem

Bir yeryüzü cenneti

Ve hep derdi

Anne olunca anlayacaksın kıymetimi

Bak şimdi

Anne olmadan da anlamışım değil mi kıymetini

jir-fhrn