o’nu yolda gördüm
gözlerinin rengi hâlâ değişmemiş
saçları hâlâ aynı deniz de aynı dalga...
yürüyüşü, ayakkabısının tıkırtıları
kalbimin çarpma hızıyla hâlâ aynı...
gülüşü, tebessümü ayrı dünyalara açılan kapı
yolu değişmemiş...
dişlerinin arasından güneşe kafa tutan ışığı
hiç solmamış
beyaz cenneti
kovulduğumdan beri dudaklarından
başka ademlere yer kalmamış...

o’nu yolda gördüm
elleri hâlâ bembeyaz
üşümüş elleri aynı kutupta aynı buz dağı...
Isıt ellerimi diyor canım
narin elleriyle ısınmak için manşetlerine tutunuyor...
kaşlarının hilali aynı gökyüzünde
aynı hüzün bulutlarıyla beraber aynı tatlı yağmuru
güzel gözlerinden akan özlem
sarılmak istiyor yanağıma
onu görünce yüzümün kızarması
hâlâ aynı kırmızılıkta hâlâ sevdiği gibi aynı ar’da...

o’nu yolda gördüm
hapşurdu kibarca
sesinin ısıtan tonu hâlâ değişmemiş...
gözyaşlarını sildiği beyaz mendil elleri tertemiz
saklamaya çalıştığı yaşı sadece gözyaşları...
her şeye rağmen gülmesi
hayata bağlayan bir ip oluyordu tutunduğum
ama bu ip artık boynuma dolanıyor uzun gecelerde
intiharla karışık halim
çünkü sadece yanımdan geçiyor...

yanımdan geçerken kolunu tutmaya
saçlarını parmak aralarımda bulmaya
yanağına son bir buse ile dokunmaya
sarılıp hıçkıra hıçkıra ağlamaya yeltenemiyor bedenim
biliyorum o da özlüyor
kanatlarını saklıyor meleğim arkasında
aynı aşkla aynı arzuyla susup
sadece yanımdan geçiyor...
sadece yarımdan göçüyor...

Ahmet Kastancı