tut ellerimi ...karanlığın çığlıkları yırtıyor sessizliğini ağlama artık bitsin güz yanıklarından kalan tüm kırılmışlıkları hayatın en acısını tattığın zehr-i aşkın zindan yokluklarında sen kendini yalnız mı sanırsın buradayım bak seninleyim neyi tutsan elinde kalır bilirim aşktan sevdadan yana akıp gitti ömür dediğin kahır şen kahkahalar mı kaldı geriye o bir nefes gibi an’lardan boşver kalsın üzülme bir yudum sevgidir hepsi hepsi yalnız mı sanırsın ki sen kendini dost yüreğimin sesini dinle gülümse haydi unut tüm dertlerini at bütün hüzünlerini buradayım bak gel tut ellerimi ... Mert YİĞİTCAN 22 11 2011 beykon / istanbul |
çekici ve cezbediciydi çok güzel şiirdi saygılarımla,,