SARARMIŞ YAPRAKLARBuğulu bir camdan izliyorum Yerini kışa bırakmaya hazırlanan sonbaharı Hava puslu gökyüzü ağlamaya meyilli İçimde anlamsız bir sıkıntı Radyoda bir özlem ezgisi Aldığım her derin nefes ciğerlerime az Gözlerim dalıyor Geçmişle geleceğin buluştuğu noktaya Yapraklarını dökmüş bir ağaç Sanki gizli gizli beni izliyor Öyle derin bakıyor ki Sanki biz birbirimize benziyoruz Der gibi dallarını eğerek Onu izliyorum sessiz sessiz saatlerce Bana çıplak dallarını sallıyor Gözüm ucunda asılı kalmış bir yağmur damlasına takılıyor Ölmeye yüz tutmuş umutlarıma deva mı ? Bir rüzgar en damar arabeskleri söyleyerek Ağacın umudunu kestiği sararmış yapraklrı Ve gençliğimi alıp götüren karlı saçlarımı dağıtıyor Gözlerim camdaki buğuda asılı kalıyor Titreyen parmaklarımla adımı yazıyorum Su olup akıp gidiyor Tıpkı benim yok olup hiçliğe aktığım gibi Anlıyorum ki yıllardır taktığım gülen maske Artık ruhuma ağır geliyor Kimseyi umursamdan ağlamak istiyorum Gözyaşlarım gamlarıma sel olmalı Utanmadan bırakmalıyım aksınlar Yıkasınlar hüzünlerin sardığı yüreğimi Arınayım artık canımı yakan tüm acılardan |