mevt'im
yokluyorum içimi,
içiminde en içini lal bir suskunluk karşılıyor ağma olan kulaklarımı ürkmüş benim güzel kalbim telaşlı ve bedbaht akıyor iki gözüm, gözden gönüle yol oluyor umursuz göz bebeklerim ılık ılık, ilik kokusuna donuk hücrelerim,beynim ajite yokluk korkusuna son bir yoklama, ellerimle içime dokunuyorum ateş gibi yanıyor buz kütlelerim kurumuş şah damarım ecel kokusu burun ucunda iklim bozuk artık, bu hududda damarlarım dolanmış, donmakta bir gariplik var, içim ölmekte ayaklar buz kesti gözler ferini yitirdi perdesini indirdi ne yalan alem kaldı ne içindeki yalanlar ne güzelliğim çare ne sevenler, tek gerçeğim şuan bana AMEL olanlar mevt’im... neresi burası ? ..şiirseL.. |