CELAL' E AĞITŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Yaşadığımız küçük bir Beldede komşumuzdu Celaller..
Dört çocuklu bir ailenin en sevimli en içli ve mahcup çocuğuydu.. Sevemediler..Anlayamadılar..Dokunamadılar ona.. Yıllar önce Eyüp Sultan’ ın kuytu bir sokağında veda ettiğini işittim bu Garip Hayata.. O da her çocuk gibi doğdu masum günahsız Ana sütünü tattı helal temiz katkısız Okullu oldu sonra zeki mutlu tasasız Geride bırakırken çocukluk çağlarını Görmeye başlamıştı garip kabuslarını Ne anlayan oldu onu ne de bir umursayan Oysa sevgi ve umuttu gözlerinde okunan Başını çevirip de son kez bakarken cama Ne kal diyen oldu ona ne de bir el sallayan Delice bekledi hep o yaz gecelerini Yıldızlara eş koştu sevgilinin gözlerini Sevdasını tasasını bedenini paylaşıp Koynuna hiç alamadı nefesini soluyup Yudum yudum içerken yiten umutlarını Düşlerinde yaşattı yaşanmamış yıllarını Asırlar mı geçti ona mı öyle geldi Ebedi uykusuna dalınca mevsim güzdü Onu son yolculuğa üç beş kişi götürdü GARİPLER MEZARI ’ndan Eyüplü Celal geçti… |