O An
Uyuyamıyorum...
Geceleri bütün şehir yıkılıyor sanki üzerime. Her binanın kendi ağırlığınca olan yıkılışı yüzünden, Kırık camlarına kadar batıyor enkazlar yüreğime... Kalabalık yüzlü bir adam, Dudaklarının en kırmızı yerinden öpüyor seni, Narin ellerini tutuyor tüylü elleriyle... Sımsıkı sarılıyor birde Hiç bırakmayacakmış gibi, Sevdiğini söylüyor tüm içtenliğiyle Son sözüymüş gibi... ’Ben de’ diyorsun sen de, ’Ben de seni seviyorum...’ İşte ’o an’ defalarca ölüyorum ben, Ve sen Hiçbir cenazeme gelmiyorsun... Ahmet Kastancı |