Taktir sizinŞiirin hikayesini görmek için tıklayın o kadar acı çekmemize rağmen
hala olgunlaşmamış olmamız çok garip
üşüyorum
depremde evsiz kalmış insanlar kadar değil ama yalnızımda üstelik ama depremzedeler kadar değil bu aralar aşk acısıda çekiyorum onların acısının yanında benim acım nedir ki dostlar bakın unuttum bile her şeyi ki günün birinde sevdiğine kavuşursun unutulur zaten her şey ama ya deprem acısı öyle mi unutulur mu hiç ? aradan geçsede yıllar acılar paylaşıldıkça daha çok dinermiş aranmaksızın din, dil, ırk vesaire işte yoksa elin adamı deli miydi ta Japonya’lardan gelip göçük altında kalsın gerçi göçük altında kalması bile bir muamma ama hadi neyse her zaman yaptığımız gibi taktiri İlahi diyelim |
ne güzel özetlemişsin insan olmayı..
duyarlı yüreğine teşekkürler.