SARAYIMIN GELİNİ
Kaybetmişim yolumu, etrafım kara duman,
Hayalim mazilerde gezer gurbet elini: Sensizlik öyle zor ki, aman sevdiğim aman, Bir görsen şu halimi sarayımın gelini. Özleminle dolarım, hayallere dalarım, Efkârımı ruhuma, yüreğime salarım, Derdin bitirir beni, günden güne solarım, İçerime dökerim gözlerimin selini. El açarım göklere, bulutlarda gezerim, Mavi derinliklerde ne resimler çizerim, Kokunu almak için rüzgârları süzerim, Hasretinle solurum diyarların yelini. Hayalin hep karşımda mahzun bir halde bakar, O bakış öyle deler, yakar içimi yakar, Çaresizlik içinde durmaz yaşlarım akar, Uzanıp da tutamam, tutamam ki elini. Neredesin sevgilim, nerde başımın tacı? Boynu bükük, dalları kırılmış gül ağacı, İçimdeki burukluk öyle hazin bir acı, Yollar sırat köprüsü, aşamam ki telini. Gece karanlığında bazen kordon boyunda, Bazen mavi denizin kenarında, koyunda, Sinema locasında aşk kaynardı suyunda, Özlesen o günleri, duysam tatlı dilini. |