aşkı bir aşık anlatabilirdi. Çoğu insanlar aşkım der. Ama kalbi bu kelimenin sırrına ermeden dilde buhar olup gider. Aşık kişi bu kelimeyi zırt bırt söyleyemez. Aşk adamı susturur. Seviyorum derken kendisiyle yüzleşerek söyler bu kelimeyi. Aşk günümüzde dilden kayıp düşen bir kelime. Kalpten gelen bir duygu değildir artık. Aşk, benim indimde klişeleşmiş ve kaşarlaşmış bir kelime.

Çoğu insanlar şiir yazarken bile ,,aşıkım'' diye yalan söylüyor. Bir de sesiniz güzelse, adam tamamen sanal alemin banal aşıkı kesiliyor. Buralarda nice aşıklar gördüm, görmeden aşık olan.

İlk önce aşık şöyle başlatıp bitiriyor:

Ayyyy aşkııııııım
İyyyyy dışkımm


Bu kadar kutsal ve metafiziksel bir kelimenin / duygunun ayaklar altına düşmesi benim midemi bulandırdı. İki dudak arasından çıkıp başlayan aşk, zamanla iki bacak arasında son buluyor; kalbe hiç uğramadan ve onu transit geçerek. Aşk, günümüzde hayvani arzuların tedariki için bir kılıf veya yem.

Doğu edebiyatı, aşk duygusunu kaybetmiştir. Bu yüzden edebiyat kokuşuyor ve de kokuşacak.

Aşkla şehveti ayırmayan çocuk ruhlu ve rüşdünü tamamlayamamış kişiler aşkı ağzına almasın.

Gamselim güzel bir konuya değindi. Aşkı bildiği için şiire bunu yansıttı. Onun vesilesiyle bu düşüncelerimi yazdım. Ona teşekkür ediyorum. Aşkı bilen tek kadın.

Başka bir şiirde buluşmak dileğiyle.

Selam ve sevgilerimle