MUHTAÇ ÇOCUK
Kimdim ki ben Allah aşkına ?
Karanlığın emzirdiği aç çocuk Damarlarımda isyanın siyah kanı akardı Bu yollardan geçenler acıyarak bakardı Deşilen yaralarım düşüncelerimi yakardı Ben mağrur hürriyete muhtaç çocuk Devirdiğim tekmelerimle nice gecelerim vardı Zafer uğrunda ölmek bile olsa söylenecek hecelerim vardı bir an geldi,ecel çemberi her yanı sardı Arkana bakma! Ecelinden kaç çocuk Ben değişimi arayan muhtaç çocuk! Kulaklarım isyanın seslerini arardı Zaferim ruhumdaki isyancıları tarardı Bir ufak kurtuluş ne de işe yarardı Ben :Bir zindan köşesinde unutulan Sabıkalı kapkaç çocuk Kaç çocuk! kaderinden kaç çocuk! Ben: Seni anlayan sokaktaki aç çocuk. Daha bizim gibi ölmeden unutulan kaç çocuk.. Bizim Allahtan başka dostumuz yok Ben :SONSUZ ZAFERE muhtaç çocuk... AZİZ YRR |