Kıyamet kilisesi ve haç yolunda geçen bir olayı anlatır, Şairin konuştuğu adam yahudi bir rehberdir. Beden ve kan kesinlikle evharistiya ayinindeki gerçek manalarıyla kullanılmamış olup mecazdır. Şiirde İsanın çarmıha gerilişine atıflar vardır, şair ikonları dile benzettiği için şiire ayrıca müziği eklemeden edemez. Zeytin, kurtuluşu ; insaniyet, vaad edileni temsil eder. Temanın Kudüs olması üç din açısından önemlidir.

İçimdeki cümleler damarlarımda zıplıyor
Ensemde bir sıcaklık
Ölmüyorum ne zamandır
Gözlerimden ışıyor kan
Kaç seferdir vurulmamıştım şakaklarımdan
Bir kız aralıyor kapıyı adını acıyla karıştırdığım
Kapı kapanıyor gelen gelmiyor
Büyük bir orkestra
İçimde vura vura iki yıl önceki bir senfoniden çalıyor
Piyanist ayağıyla bam sesi çıkarıyor
Bir cümle adam orkestranın sırtında
Kapı aralandı aralanacak
Biri şiir okuyor
" Ey gece , Ey göz
Sabrımı acılar öldürüyor."
Mesih çakıyor beynimde
İkonlar ensemi tokatlıyor
Kapı açıldı açılacak
Sanhedrin kurulsun
Asılacak var!
Hep beraber bekleşiyoruz haç yolunda
Bir adam geliyor sırıta sırıta
Sırtında bir cümle adam
- Bakın İsa yatmıştı burada
Bakışıyoruz uzunca
Belli dilimden anlamıyor, anlatıyorum
Beden benim, kan benim ya sen?
Tekmelediği topraklarda
Tam burada kıyametin ortasında
Bir çığlık kopuyor
-Ben bekçiyim
Beraberce bekleniyor
An uzuyor
Ansızın kapı aralandı aralanacak
Koşuyorum taa kapıya
Hıçkırarak
Ey Tanrım! Bana bir kaç zeytin. biraz insaniyet ver...