Henüz son istavrozunu çıkarmadan son isevi
Biz daha keşfedilmemiş bir hastalık adıyız seninle
Dogmatik hesaplaşmaların arasında
Mütebessim bir suret…
Lakin mukadderat!
Santral beni bir olasılığa bağla!
Ah ‘tufan’ gibi cesur olabilsem
Anna’ya haykırır gibi
Gidelim burlardan diyebilsem
Ve fakat yok.
Ben koca yoluna gidecek bir kadın
Bilmem kaç sakal traşında
Çok bıyık burgusunda!
O
Bir adam…
Günlerden sarhoşertesi
Çay içerdi bir yuvarlak masada
Varsın içsin
Neyi düşünürdü öyle ısmarlama,kararlı
Öyle cesaretten bağımsız
Hipotetik!
Uyarıcı bir tebessümle büründüğü o gürlek tehlike!
Gözünün önünde müheyya dururken bir seyrek saçlı kız
Çayıyla sigarasını denk getirmeye çalışırdı
Ey ruhumu çarmıha geren et parçası!
Sana kim usumu sıyır dedi
Ben tillahıyım
Yasak bir afişin
Çatlamış nasırlı ellerin
Susamları dökülmüş bir simitin
Ceplere doldurulmuş bilyelerin
Çorap içlerine zulalanmış sigaraların
Diş kırıklıklarından saklanan gülüşlerin
Düş kırıklıklarından felçli tüm kalplerin…
(Proleteryanın ben....)
Girme gözlerimin iktidarına
Yasak!
Bimlerce saç teli gibi duruyor kafamda ellerin
Çünkü ellerin…
Ellerin…