Vâ esefâ!
Heminle gözlerimizi kapattığımızda
Kafamızın içindeki boşlukta yüzer idik Özgürdük, olabildiğince vardık ve hürdük Kaç yılı aşkın? Saadeti ebediye ye yürüdük Kah sakin olduk, kah vecde gelip koştuk, koştukta Kimi zaman ayaklarımız kaydı düştük. Yuvarlandık! Kırıldık tekrar tamir olduk, zaman çukurundaki boşlukta Sonra gördük ki; Suda erimiş başın-kıçın kös tutanları. Vâ esefâ! Su helak etmiş.. Mütekellim., Köz yutanları.. Velhasıl; kahraman olan ZAMAN.. O tahttan indirmiş, bütün Sultanları.. İçindeki hapishanelerin kapısını, açıver insan! Kaçan gitsin, kalan sana esir olmuş demektir Artık bir ömür, onları besler büyütürsün.. Yıkıver, tutuğun bütün bentleri yıkıver! Düşünce köklerine, sakin su yürüsün.. Sen hür doğdun, hür kal ebedi Seni esir almaya çalışan.. O süfli fikir sürünsün... Mehmet Sani Özel 31.10.2011 |