Benim dağlarımda,
Mor sümbüller kokardı,
Gelincikler açardı çocukluğumda,
Sevdalar yaşanırdı sis çökmüş eteklerinde,
Ozanlardan dinlerdim dağlarıma yazılmış içli türküleri,
Çiçekler ve barış çok yakışırdı, şık düşerdi ülkemin dağlarına benim,


Zirvesi kara dumanlı,
Şimdi viran oldu kan kokar dağlarım benim,
Ellerinde keleşlerle, kalleşlik pusu kurmuş kardeşliğe,
Yaralı yanık yüreklerde kaybedilen canlara, hüzünlü ağıtlar yakılır,
Barış küskündü şimdi, şık düşmedi ölüm, şık düşmedi gözyaşları dağlarıma benim,


Yüreğin buz kesmiş,
Nefret doldurmuşsun şarjörüne,
Düşmanlık dökülür dilinden mermi gibi vurur beni,
Dost değil kahpedir yüreğin, kan kırmızı ölüm saçar namlun senin,
Kirli elerini sürme, beyaz açan kardelenlerime, mezarlık değildir ülkemin dağları benim,


Hey! eşkıya seni gönderen hainlere söyle;
Ne ölüm kusan silahların, ne de vahşet saçan bombaların,
Yetmez onların güçleri, barışa kardeşliğe sevdalı halkıma benim,
Ödlek halleri kahpeliklerinden belli, masum bebelere yeterdi güçleri,
Görmediler mi? Edirne den Kars’a İzmir’den Mardin’e Antalya’dan Hakkâri’ye
Van’da tek yürek oldu milletim benim, sizin gücünüz yeter mi sandınız bölmeye bizi,


Kahpe teröre inat,
Ilgaz’dan cudi’ye toroslar’dan ağrı dağına kadar,
Bir gün, mutlaka rengârenk barış çiçekleri açacak ülkemin dağlarında,
Türküler söylenecek, dilden dile halaylar çekilecek, davulun zurnanın eşliğinde,
Bizler ne parayla, ne pulla, ne silahla, ne de zorla sevmedik birbirimizi yüreklerimiz ezelden,BARIŞIK... Bizim.



Serhat BİNGÖL 29/10/2011