İhtilâlEski defterlerin yapraklarını teker teker Acı içinde açtı gözyaşı parmaklar Ne umutlar gizliymiş aslında içinde; fark ettim Yaşanandan çoktu, yaşanmamışlıklar Paslı çiviler gibi beynime çakılmışlar Söksem de olmadı silinmedi izleri… Kalsın göz bebeklerinde çiçeğin yılan hüzün Süzülsün gökyüzünden haşmetiyle siyah Pençelerine alsın sevincin kırık gülümsemelerini Kırılsın hepsinin kalemi gerçeğin mahkemesinde Titresin korku içinde tüm umutlar, hayaller Zaten cesaretsizdi yürekleri… Gece kan yağmuru bir ihtilâlle Bütün düşleri düşürdüm iktidardan Onlar değil miydi acımasızca beni kandıranlar Merhametsizce taktım ilmeği boyunlarına Zevkle seyrettim sallanışlarını darağacında Onlara ram olmuş ruhumu, kilitledim zindanına Bu sonu çoktan hak etmişlerdi… Renksizliği oturtum koltuğa bundan böyle Bıraktım peşini bütün renklerin Gözüm tok artık süzülüşlerine etrafımda Beyazı, sarısı, moru, pembesi, mavisi Sadece hayalmiş, hepsi de aynıymış Acımasız olsan da gerçek sana biat ettim Renklerim bana hep yalan söyledi… |
Bıraktım peşini bütün renklerin
çok güzeldi
sevgiler saygılar...