dokunma...
dur dokunma...
gül kurusu dudakları ıskalamış gölgelere sığınmış eski sevinç hasadı gülüşlere... illegal slogan olarak kalsın küf kokulu soğuk izbe duvarların çatlamış yüzünde... umudu iliştirdiğim bal damlası gözlerinin bebeğine hüzün as... sen sarhoşu düşlerime hatırı sayılır olanından acı kahve yap yakamoz sakini şafakla beraber dara çekilirken... martı çığlığıyla ağıtlar yak dün sayfasında kalan sevinçlere inat... elleşme değmesin parmak uçlarında birikmiş tövbesiz kadim günahların bulaşmasın düşlerime... dokunma eylül ölüleri abdestsiz besmelesiz gömülsün yağmursuz rüzgarlar gömsün selasız namazsız... Hasan ODABAŞI |