Bunca yılın birikimini yüreğinin yanına bıraktığım aşk’a...

Gözlerinden kalma bir geceydi, alabildiğine karanlık ve sessizdi sokak
Sokak lambasının altında okudum bana yazdığın satırları
Mevsimsiz bir şarkı çalıyordu, ahşap evin penceresi birden açılıverdi
Herkesin bir öyküsü vardır ya, nâra atan adam da kendi öyküsünü yazıyordu

"Nazar’a" geldik diye bağırıyordu gecenin bir saati
Belli ki sarhoştu, belli ki yüreği acımaktaydı onunda ben gibi
"Neden" diyordu sadece... Hıçkırıklarla dalgalanan sesi "NEDEN" diyordu
Sokak lambası söndü acısından, kaldırımlar ağladı gece boyu, ben yaşlandım...

"Sevdamıza göz değdi" dedi birden...
Bu sana olan hasretimin şarkısı birtanem
Bu Allah’a duâmdır dedi apansız
Ve cızırtılar içinden bir ses yükseldi semaya

ELBET BİRGÜN BULUŞACAĞIZ
BU BÖYLE YARIM KALMAYACAK
İKİMİZİN DE SAÇLARI AK
ÖYLE DURUP BAKIŞACAĞIZ

O gece anladım, Zeki MÜREN’in sesi belki de beni kendime getirdi
Şimdi o sesin yankılandığı yürekteyim, sende...
Rotam yok, bir haritamda yok aslında
Kendimi sana bıraktım sadece, ama unutma...

YÜZMEYİ BİLMİYORUM, BOĞULARAK ÖLMEKTEN ÇOK KORKUYORUM
AMA ÖLECEKSEM DE SENİN DENİZİN NASİP OLSUN BANA...