İstanbul'un Gözleri
Mavimtırak akşamlar Boğaz’da boy verirken.
Zamanın çığlıkları ana veda ediyor. İnce belli içinde şeker nazla erirken. Semaver perileri nefesiyle yediyor. İstanbul’un gözleri çay bardağında ışık. Akşamın büyüsüyle çayın rengi karışık. Bir musiki bir şiir çayla İstanbul dem dem. Yakamoz diyarında tazelenir nefesler. Orada zevke döner firuze demde elem. Hatıra atlasına işlenir ipek sesler. İstanbul’un gözleri yaşanan anda ışık. Perinin gülüşüyle çayın rengi karışık. Alıp verilen nefes büyülüdür çay ile. Berrak tebessümleri beste yapar semaver. İnce belli efsane naz ile gelir dile. Çayın özünde gizem sükuna davet eder. İstanbul’un gözleri billûr zamanda ışık. Cerenlerin düşüyle çayın rengi karışık. Erguvanlar düş görür kanar gurubun rengi. Bir huzur bestesinin güftesidir her yudum. Boğaziçi’nde mehtap muhabbetin ahengi. Suzinak bir şarkının meftunudur hep udum. İstanbul’un gözleri firuze tende ışık. Gecenin hüznü ile çayın rengi barışık. Ankara,22.10.2011 İ.K |
Gecenin hüznü ile çayın rengi barışık..
ŞİİRLERİNİZİ GERÇEKTEN ÇOK BEĞENDİM..KUTLARIM...EMA