TANIKSIZ GÖLGE
TANIKSIZ GÖLGE
ben hep gölgemle seviştirdiğim ruhumun şahidiyim tanıksız elim uzanmış kolum kapılmış gölgemi cetvellerle ölçüyormuşum (!) hayret! sahi erişebilir miydim sence deliliğime yoksa uzar mıydı bu dönemeçli yollar önümde yada alabilirdim belki eğildikçe kısalan boyumun ölçüsünü ilk ihanette uzatmadan uzanmalıydık karanlığa bence ışığı ardımıza alıp kahvenin renginden kime ne hem daha az körlüğe sebebiyetten beraat taleb edebilirdik gölgemiz yan düşünce .... ama kime bağırsam sırtında eski bir yaramdan kan kime dokunsam kollarında uyanan bir esneme var öldürdüğüm ruhlardan ben kime öylesine baksam kim/sessizleşiyorum daha saati soramadan eyvahh ki eyvah! kalabalıklaştıkça ıssızlaşan kaldırıma terketmiş beni babam bir cami avlusu bile düşmemiş payıma haydi Allah’a emanet bu yollar vesselam Gülşen Mavi |