4
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
973
Okunma
Öldük!
Kimse görmedi
Günlerce sürükledik cesedimizi
Yavaş yavaş soğudu üstümüzde gün
Ve toprağa gömdük
Sesimizi.
Kimse görmedi
O sabah doğmadı güneş
Kimsesiz ve uzak bir kuyunun
Dibine atıldı taş
Ben gördüm
Sokak ortasında günlerce
Avaz avaz bağırdı bir deli
Elinde kendini delik deşik ettiği
Kâğıttan hançeri
Öldük!
Ne elimizde çiçekler
Ne gözümüzde fer
Ve hala kendini kandırıyor
Her akşam soluk yüzlerle girdiğimiz
Tabuttan evler.