BEŞİNCİ UNSUR
ayın ışıklarında yıkandı ruhum
ılık yumuşak bir ışık huzmesi gibi aktı gözümün önünden geçmiş bir tuval gibiyken hayatım renkleri bu huzmeyle soldu silindi bana ait olduğunu elimle tuttuğumu sandığım zamanlar küskün bir sessizlikle kayboldu ruhum zayıflığımdan utanıp ağlamaklı oldum tüm bir yaşam koca bir boşluk hiçbir şey bu kadar sarsmadı beni bir yanılgı demek ki şimdi dışında her şey bir var da bir yok insan |