yüzey
Suyun yüzeyi kabardı
El değince göğsüne Durulmadı bir vakit daha Kaldı öylece Sonra apansız bir yürek doğruldu Ki yağmur daha yeni başlamıştı Suyun gözlerine inmeye Karanlıktı sokaklar Kaldırımlar caddeler limanlar Şehrin neonları beliriyordu Yüzümün yorgun kısmında Bir el, bir el inatla Elmacık kemiğine değiniyordu Saçma-sapan, yaralı-yarasız Bir ben kaldım göğün altında Bir de şu mısralar bir gece vakti Kuşlar bile her şeyin ayırdında Kuşlar dediysem martılar Durulacakken tam ayakları değen suya A. Selim AKOL |