7
gülüşün mü yoklardı
bakışın mı kalbimi, anlayamazdım. konuşurken ellerin rüzgarla oynardı, sonra saçların vardı, uzun, kıvrım kıvrım saçların... hala yürüyor musun aynı saatte yolları sende severdin çayı, hiç bu bardaktan içtin mi, kesişirken bütün zamanlarımız aynı göğün altında şimdi, sana dair düşünceli yalnızlığımız... şimdi bütün günler süratle maviden kırmızıya ardalanıyor farkına bile varamadan. yıllar mı ürküttü bizi yoksa biz mi örseledik en güzel gecemizi... oysa bir fısıltı yetecekti herşeye ve yedi rakamının kutsal simgesine bir yirmi yılı ekleyecektik. sahi, hiç düşündün mü bir başına yediyi? A. Selim AKOL |
bakışın mı kalbimi, "nefis.
"ardalanıyor"
??