Savdaya Dair
Yaşamakta yorgun
Kaçmakta hünersiz, Kadim bir sessizliğin şafağında Yine, yeniden, Yani her zaman bilindiği gibi Tekrardan sevdalananların gökkuşağında Oturup bulutların üstünde, Kendi gölgelerimizi sildik… Birbirimizindik aslında, Bazen bildik bazen bilemedik. Durmadan farklı hayatlarda Hep olmayana sevdalı, Buğusu kendinden kalın camların ardında, Sevdik, sevildik, tükendik… Koşmalı mıyım yine, Kızıla çalan güneşin altında koşuşturan doru atlar gibi, Kaçmalı mıyım yoksa, Hani olur ya, şimdi birileri bu ironiyi anlasa… Yan yana gecelerde, kenetli ellerinle üşüdün mü, Sahi, her şeye rağmen seni özlemek nedir, Hiç düşündün mü? A. Selim AKOL |