boşluk
Yürüdüğüm yollara tanıklık etmiş
Kırmızı bir kaldırımın suçüstü yankıları Yürüyen bir yalnızlık, Ayak izlerinde bir sevda tortusu… Kalıntılarında aynalara küsmüş bir resim Ben kadar gerçek, ben kadar ıssız… Kapattığım bütün kapılar ardına kadar açık Her yeni boşluk bir yenisine daha gebe Ve doğurganlığın korkunç aksinde Zuhur eden binlerce yanılsama… Rüzgarın sesi şimdi gökkubede Kendi kendimize yetmeyecek olan Bir şarkı bütün evreni kucaklayan. Ve ben hala yürüyorken yarı sarhoş caddede Hiçbir zaman bilemeyeceğin kadar yalın Ve bütün dünyayla sarmoş dolaş tökezlerken ayaklarım Gözlerin, ellerin, yüreğinle başbaşayım… A. Selim AKOL |