Usandım sisler basmış sabaha uyanmaktan
Ne fidanlar kırıldı dağı karlı derbentte
Yalnızlığı büyüttüm seslendikçe uzaktan
Usandım yaşamaktan aç kurtlar basmış kentte

Satılmış beyinlerin düşürdüğü tetikle
Kolay mı her ölümle doğup yeniden ölmek
Kan ile kına yakmış sarıyor sentetikle
Kolay mı onca kini boğup yeniden gülmek

Bir zamanlar her bayram kardeşçe sıktığımız
Eller şimdi kanlanmış parmaklar ölüm saçar
Kin kustu bir zamanlar tabular yıktığımız
Suçlusu bizmiş gibi bakışlarımdan kaçar

Büyür avucumuzda başı dumanlı dağın
Doruğundaki kartal başını gömmüş kuma
İnleyense yorulmuş yüreğidir toprağın
Kör gecede girdiler kör bulutlar uykuma

Kırılıp dökülürken fidanlar yaban elde
Başı yaşmaklı gelin ağzında çam sakızı
Ağıt kokan evlerden ürküyor küçük belde
Kolda kurşun yarası yürekte ince sızı

24.09.2011/Samsun

İbrahim COŞAR