Kalabalığın içinden
bir kadın sesi
“Çalışma saatleri uzadı,
acaba öğle tatili de uzıycak mı?”
diyerek sorma cesareti gösterdi.
Cevap yıldırım gibi hazırdı.
“Hayır, uzamıycak..”
Kendine güvenen
otoriter ses tonuyla
söylendiğinde
matkap etkisi
kısa cevaptır
bu iki kelime.

Bunu söyledikten sonra
kibarlığından olsa gerek,
yüzümüze gülmemek için
başını başka yöne çevirirken
iyi emdiğine inandığım
ince dudakları
büzüldü.
Ve ilahi bir sessizlik başladı…

18 ila 50 yaş arası
yirmi kişi
saç, sakal bakımı
kılık kıyafet
ve daha bir çok konu hakkında
uyarılmak üzere
ilahi sessizliğin
bitmesini bekledik…

O Tanrıydı.
Çünkü
o an herkes
buna
inanıyordu…

Sonra bize
toplantının bittiği
söylendi
ve
herkes işine dönmek üzere
beyaz fayanslı
merdiveni çıkarken
ben
istifamı yazmayı düşündüm.
Öyle de oldu...