“Birkaç telefon görüşmesi yapmalıyım.” dediğinde
kırmızı kutu biramı içmek üzereydim.
İlk telefon annesi içindi.
“Evet, anne. İyiyim.
Sonra ararım seni.
Hayır, henüz eve gitmedim.
Birazdan. Tamam. Merak etme.” dedikten sonra
bir başka numarayı tuşladı.
Bu kez
evinde kaldığı kuzeni Begüm’ü arıyordu.
“Evet, napıosun? Hı hım.
Bu gece Selin’de kalıcam.
Annem seni ararsa bir şey buluver.
Tamam, öptüm canım.”
Sırada Selin vardı,
“Canım nasılsın? Evet, ben Ege’deyim.
Bu gece onda kalıcam. Kuzenime sendeyim dedim.
Ahahaha… Tamam canım görüşürüz.”
Sıra son telefona gelmişti.
İtalyan sevgilisini aramak üzere
ülkeler arası bir yalan için
İngilizce konuşarak,
Selin’de olduğunu ve biraz sonra kuzenine gideceğini
söyledi
Bir dakika süren bu yalan zincirinden sonra
gülümseyerek bana bakıp
“Tamam, işte bu kadar!” dedi.
O an acıdım İtalyan’a
her ne kadar onu
bana tercih etmiş olsa bile.
Şu anki konumumdan gayet memnun
aldım son yudumu
kırmızı kutu biramdan.
Sonra,
neydi lan bu olanlar? diye düşündüm.
Bu nasıl bir sistemdi? Ben bu yalanın neresindeydim?
Çok hızlı ve acımasızdı her şey.
“Neden susuyorsun konuşsana.” dediğinde
kendime geldim
sonra
dudaklarını
ağzıma dayadı.
İlk kez
şeytani bir varlığın
farkındalığıyla
sevişmeden sevişmek
üzere
kucaklandım
tekrar
ve
tekrar…