Bu şiir Kırımlı Yazar Cengiz Dağcı hayatta iken O’nun Yansılar isimli deneme serisinin bende uyandırmış olduğu çağrışımlar ve yansımalarla kaleme alınmıştı...

"Bize Tatar diyorlar. Çerkez, Kazak, Türkmen, Azeri, Karakalpak, Çeçen, Uygur, Kabar, Başkırt, Kırgız diyorlar. Bunlar hep yalan. Deniz parçalanamaz. Biz Türk Tatar’ız. Bunu senin kalbin bildiği gibi her Başkırt, her Kazak, her Kırgız’ın da kalbi bilir. Kalbinin hisleriyle hareket et. Dünyanın boş hırslarına kapılma"

özdeyişiyle Türklük bilincini ortaya koyan ve edebiyat çevrelerinde "Yurdunu Kaybeden Adam" olarak bilinen Kırımlı yazar Cengiz Dağcı 22 Eylül 2011 Çarşamba günü İngiltere’de hayata gözlerini yumdu.

Yurdunu Kaybeden Adam adlı romanıyla, hayatı boyunca çektiği acıları, gurbeti ve sılaya özlemini anlatan Dağcı, eserlerini "anamın dili dediği" Türkiye Türkçesiyle kaleme alıyordu.

Yalta’nın Gurzuf kasabasında 1919 yılında doğan Cengiz Dağcı’nın çocukluğu Kızıltaş köyünde geçti. İlk ve orta öğrenimini köyünde ve Akmescit’te tamamladı. Kırım Pedagoji Enstitüsü ikinci sınıfında iken İkinci Dünya Savaşı çıktı. Önce Sovyet ordusunda ardından Türkistan lejyonunda savaştı. Savaşın insanı çıldırtan manzaralarına şahit oldu. Ukrayna cephesinde 1941 yılında Almanlara esir düştü. Almanların yenilmesi üzerine esir kampından kurtularak müttefik devletler safına sığındı. Polonyalı katolik bir Roman olan eşi Regine ve kızı Arzu ile birlikte 1946 yılında önce Edinburgh’a geldi. 1947’de Londra’ya geçerek İngiltere’ye yerleşti... Rus baskı ve işgalleri sonucu yurdunu kaybeden binlerce Kırım Tatarından biriydi. İngiltere’deki yaşamı da pek kolay olmadı. Bir taraftan yazarken en vasıfsız ve ağır işlerde çalışmak zorunda kaldı. Vatanından ayrıldıktan sonra onca özlem duyduğu Kırım’a gitmesi de hiç nasip olmadı.

Eserlerinde Kırım Türklerinin Rusların zulmü altındaki hayatını anlattı bizlere. Türkiye’ye hiç gelmediği halde kitaplarını Türkiye Türkçesi ile yazdı.

İlk kitabı " Sadık Turan " Korkunç Yıllar adıyla 1956 yılında Varlık Yayınları tarafından basıldı. Yazar o yıllarda eserlerinin redaktörlüğünü yapan Ziya Osman Saba’nın kitaplarını ütüledidiğini minnet duygularıyla anlatırdı. Yetmişli yıllarda ülkemize hakim olan ideolojik körlük nedeniyle Varlık Yayınları kitaplarını yayınlamaz olur... Yazar bu durumu "edebiyatın sağı solu mu olurmuş, Varlık komünistleşti" diyerek açıklar. Devreye Kağan Yayınları girer. Daha sonra tüm kitapları Ötüken Neşriyat tarafından basılır.

Korkunç Yıllar, Yurdunu Kaybeden Adam, Onlar da İnsandı, Ölüm ve Korku Günleri, O Topraklar Bizimdi, Dönüş, Genç Temuçin, Badem Dalına Asılı Bebekler, Üşüyen Sokak, Anneme Mektuplar, Benim Gibi Biri, Yoldaşlar, Biz Beraber Geçtik Bu Yolu, Bay Markus Burton’un Köpeği, Bay John Marple’ın Son Yolculuğu, Oy Markus Oy, Rüyalarda Ana ve Küçük Alimcan, Cengiz Dağcı Hatıraları, Regina, dört ciltlik Yansılar deneme serisi gibi eserleriyle Türkçenin gelişmesine hazine değerinde katkılar yapmış ve çok sevdiği Türk dünyası toplulukları arasında bir kültür köprüsü kurmuştur.. Romanlarının yanı sıra şiir, temsil, deneme ve öykü tarzında eserler de kaleme almıştır.

Kırım davasının gönüllü destekçisi rahmetli Kemal Çapraz 2001 yılı başlarında bir gurup arkadaşıyla birlikte İngiltere’ye giderek yazarı Güneybatı Londra’nın yeşilliği ve tenis turnuvalarıyla ünlü Wimbledon’daki evinde ziyaret ederek, intiba ve sohbetlerini aynı yılın Mart ayında Türkiye gazetesinde yayınlamıştı. O’nun aktardığı söyleşilerden anlıyoruz ki yazarımız Türkiye, Türkçe ve Türklük sevdasını içselleştirmiş bir görev insanıdır...

Yazarımızın 1986 yılı Aralık ayında yaşadığı ve bizlere o güzel üslubuyla aktardığı bir anısı bu konuda ne kadar hassas ve samimi olduğunu ortaya koymakta...

"Türkçe isimlerini bilmediğim iki çiçek ektim üç yıl önceki karşıki çitin dibine. Çiçekçinin verdiği malûmata göre Türk çiçekleriymiş. Türkiye’den getiriliyormuş. Yerden yarım metre kadar yüksek, eğreltileri hatırlatan koyu yeşil yaprakları arasındaki dalların ucunda zurna biçiminde çiçekleri pembemsi kızıl bahçemin en güzel yerine ektim. Geçen yılın yazı ilk kez çiçeklendiler. Çiçeğin ismini öğrenirim diye tanıdıklara sordum soruşturdum; bilen bir kimse çıkmadı. Ama ismi önemsiz. Çiçekler Türk çiçeği; bu yetiyor bana.Yaz boyu her akşam suladım, üzerlerine eğilerek okşadım; okşarken akrabayız, kardeşiz diye fısıldadım bile çiçeklere… Geceleyin ayaz bastı; sıfırın altında altı derece. Sabahleyin bahçeye çıktığımda çimlik, gümüşsü kırağı örtüsüyle örtülüydü güneş ışınlarında. Dosdoğru Türk çiçeklerine yöneldim. Soğuğa dayanıklı olduklarını bilmeme rağmen, üzerlerini saman çöpleriyle örttüm. Kimbilir, geceleyin ayaz basar belki gene. Ya da kar yağar. Üşümesinler benim Türk çiçeklerim."

Doksanıncı doğum yıldönümü dolayısıyla Cumhurbaşkanı Abdullah Gül tarafından 2009 yılında Cumhurbaşkanlığı köşküne davet edilmişti. Ancak İngiltere’de yaşayan yazarımız rahatsızlığı nedeniyle Türkiye’ ye gelememişti.

28 Eylül 2010 Perşembe günü Eskader’in her hafta Timaş Kafe’de düzenlediği geleneksel Babıali Sohbeti’nin konusu Cengiz Dağcı’ydı. Kendisiyle görüşme fırsatı bulmuş ve hakkında bir de kitap yazmış olan İsa Kocakaplan Beyefendi yazarımızla ilgili gayet ihatalı bir konuşma yapmıştı. Toplantı arasında katılımcılara Dağcı’nın dört ciltlik deneme serisi kitabı "Yansılar"ından çağrışımlar ve yansımalarla kaleme aldığım bu şiiri okumuş, kendisini içten bir muhabbetle gıyabında yad etmiştik...

Cengiz Dağcı’nın cenazesi 26 Eylül 2011 Pazartesi günü Süleymaniye Camii’nde öğle namazı sonrası kılınacak gıyabi cenaze namazının ardından Londra’da llford bölgesindeki Müslüman mezarlığına defnedilecek.

Yazarın kızı ve damadı, cenazesini Hristiyan geleneklerine göre kaldırmak istemişler ancak Polonyalı Katolik olan ve kendisinden önce vefat eden eşi Regina’nın vasiyeti üzerine, İslami geleneklere göre toprağa verilmesi uygun görülmüş.

Türkiye’deki Kırım Tatar diasporası adına Kırım Dernekleri de çeşitli şehirlerde Cengiz Dağcı’nın vefatı nedeni ile gıyabî cenaze namazları kıldıracak ve anma günü düzenleyecektir. İlk gıyabî cenaze namazı 24 Eylül 2011 Cumartesi günü öğle namazını müteakip Ankara Kocatepe Camii’nde kılındı.

Türkiye’de Kırım Derneklerinin ve temsilciliklerinin bulunduğu şehirlerde 1 Ekim 2011 Cumartesi günü öğle namazını müteakip anma toplantıları yapılacak, Kur’ân-ı Kerim ve Mevlid okutulacaktır.

Evet, bir dağ göçtü... Acımız da bir o kadar büyük... Ölümünün ardından kişiliği ve eserleri üzerine daha çok düşünülecek ve araştırma yapılacaktır.

Büyük Milletimize ve sevenlerine baş sağlığı dileklerimle ruhu şad mekanı cennet olsun diyorum.

Rabbim rahmetiyle yarlıgasın... El-fatiha...


YUSUF BİLGE

Kırımlı Yazar, Saygıdeğer Cengiz Dağcı’nın
“Yansılar”ından yansımalarla Türk Dünyası’na
armağanımdır.

Sığ ve saydam sulardan aynama yansıttığım,
Buğulu bir yüreğin sıradan öyküsünde,
Hüzünle çiçeklendi, sayısız âh çekişler;
Kaçamak bakışların zıt renkler cümbüşünde,
Göz göze yakalandı can söken serzenişler...


Şartlanmış dimağlarla didiştim yıllar boyu;
Kim açmıştı pandora kutusunu görmedim;
İçimde bağdaş kurup oturan sorgucuyu,
Öfke taşkınlarında bile dile vermedim;
Ayıklanmış imgelere yükledim saf kuşkuyu.


Kilitlendi hafızam, anılarım da mahpus;
İşkence gurbetinde dingin hasretlerdeyim;
Katkısız sevdâların gömüldüğü yerdeyim;
Mirasyedi bir neslin ar damarıyla suspus,
Ölümcül bakışlarla taramaktayım göğü,
Kesilen son çınarın bende saklı kütüğü.


Belki havada rüzgâr, denizde bir damla su
Ya da toprak annenin bağrındaki sızıyım;
İple çektim kör kuyulardan bu çatık kaşları,
Alnımdaki yalazı taşa çalsan razıyım,
Razıyım, örsünde dövsen de yer çekimli başları !..


Herkese ve her şeye kapanan derinlerde,
Nasıl da güme gitmiş umutlarımız anla!
Anla, hayatımıza vurulan kördüğümü!
Çektiğim bunca zulmü düşünmesen de olur,
Amma bir akşam mutlaka seyretmelisin,
Karadeniz’in oklanmış bulutlarında,
Yetim kurt balasının bakışlarıyla
Acı acı güldüğümü ! ..


Elbet, bu gönül kıtlığında teklensem de çok olmaz;
Böyle özgürsem şayet, yalnızlıklar yük olmaz;
Ömrümün tüm çilesiyle bilinçaltına çektiğim,
İçten içe ağlatan bu derbeder suskunluk
Çıkmaz süreçlerin sanal yarınlarında
İki yanı uçurum yar başı beklemekse,
Tohumca kök salarım avuntusuyla
Çürümekse bir başına, pir yaşına,
Buysa, buysa eğer olgunluk,
Yetişir ! ..


Yetişir eyy dost !..?
Yetişir eyy can !..?
Yetiş, eyy benim ölümüne meydan okuyan
Deli Dumrul yanım!


En yalın, en belirgin hem de dolu dizgince,
Yıldırım yüklü kavgalarla geri gelebilirsin!
Yalan yanlış ve bizsiz dönen kürreyi-arzı,
Sudan gerekçelerle teslim alabilirsin !..?


Ceviz yeşili asmaların
Gümüşe dönen burukluğundan,
Bakır çalığı dudakların
Korlanmış gülüşlerinden,
Defne dallarıyla bezekli çitlerin
Böğürtlen sarmış izbe kuytularından,
Ahı gitmiş vahı kalmış uygarlıkların,
Bunalım çağlarını kollayan cilvelerinden
Ve kendine yabancı sevgiler aramaktan
Vazgeçebilirsin !..


Yer yarılmış, yerin dibine batmış da olsan,
Yüreğine çöken karabasanlara boş vererek,
Dostunu, düşmanını tek tek seçebilirsin !


Cennet emsal yurdumun kavruk insanlarından,
Ödünç aldığım gözlerle ve onduran bir nazarla,
Su verilmiş, çeliklenmiş, bilenmiş kılıçların,
Işıldayan keskinliğinde,
Bir ufuktan diğerine,
Asena’ca ya da Börteçine’ce,
Sen de, sen de bakabilirsin !..


Ural - Altay Dağları’nın
Bulutları delen karlı doruklarından getirdiğim
Benliğine tercüman boynu bükük çağrılarla
Ve yurduna ölesiye sevdalı bir Aksakalın
“Yansı”larından yansımalarla
Işık kanatlar takıp yıldızlara uçabilirsin !


Damarlarında mevcut soylu gönül gücünle
Bugünün ve yarınların altın nesillerine,
Çağlar açabilirsin !


Evet,
Bütün bunları yapabilirsin !..
Yapabilirim,
Yapabiliriz !..

YUSUF BİLGE