Dünya Dönüyor Hayallerimin Peşinde
Umutlarımın tükendiği yerde, sarılıyorum Rabbime
hayallerim pembe, buğulu baksa da tutunuyorum yaşamın eteklerine dünya benim değil ,dönüyor hayallerimin peşinde… Tutunacak bir dal, yaslanmak için bir ağaç aramadım bulamamaktan korktum çünkü ağaç gölgeleri yok nicedir gökyüzünün ayağını gıdıklıyor gökdelenler… Hayatın gerçeklik baltası girerken ormanıma yakıyor başımı, düşümü humma yıldızlar da yok nicedir göremiyorum şehrin ışıklarından hasta evrenin cadde ve sokakları kirli ruh çamaşırlarıyla dolu… Hep bir kapı önümüzde “İTİNİZ” yazılı iterek girdiğimiz kapıdan çekerek çıkıyoruz Evrenin “HAYAT” dediğimiz yolculuğundan şimdi umut kırıklarıyla dolu her yanımız gözler kan revan üşüyor her yer tenhalığından… Bitpazarına düşmüş aşklar bu kadar mı ucuzladı sevdalar ne oldu, neler oluyor bize bilen varsa söylesin ciğerim kan ağlıyor! Hafize Hanaylı. |